Mag het ook anders?

Mijn oudste loopt vast op school. Of beter gezegd- school met hem. 

Het is een goeie school. Stevige, betrouwbare, billijke directeur, die zijn school, de kids en zijn leerkrachten ziet en kent. Lieve, kundige en enthousiaste juffen die het beste met hun leerlingen voor hebben. 

En toch is het ook een systeem. Best rigide. Want als je niet in de pas loopt, tja, dat kan eigenlijk niet. Dan val je op. Dan moet je weer terug in de maat. 

En tot op een bepaalde hoogte vind ik dat je dat best van een kind kunt vragen. Meebewegen en aanpassingsvermogen- vrij cruciale eigenschappen nowadays. 

Maar nog belangrijker vind ik: blijf je ook jezelf? Blijf je bij jezelf? Qua curriculum voelt het soms nogal eenzijdig. ‘wij vertellen jou wat je moet leren en hoe en wanneer’ 

Dat past dus niet voor mijn zoon. En ik wil dat hij de vrijheid ervaart om zijn eigen kracht te ontdekken. Ook ruimte krijgt voor eigen beweging. Eigen interesses. Naast het meebewegen en volgen.

Deze jongen wordt letterlijk fysiek ziek van school. Maar echt. Van de hoge mate van prikkels. Van het hoge tempo, van het steeds maar opvolgen van de dingen die moeten. Van een kwartiertje buiten naar weer de dag achter je bureautje. Hij rent en springt naar school, want zegt hij ‘nu kan ik nog bewegen’. 

Hij zegt: ‘mam, ik wil soms gewoon zelf kunnen bedenken wat ik maak’. En dan kijk ik naar 30 geknutselde zonnebloemen op een rij- allemaal anders, maar allemaal hetzelfde, want bij de opdracht krijg je een lijstje: ‘Het is goed als… De zonnebloem geel is. De steel groen.’

Ik snap de functie wel, heus. Maar poe- als mijn zoon die zonnebloem toch pimpelpaars met rode stippen wil maken. Mag dat dan ook? Is dat dan ook ‘goed’?

Als hij niet alles klakkeloos van de juf aanneemt? Mag dat ook?

Als hij aangeeft dat schrijven, sommen maken, gauw eten en kort buitenspelen hem teveel is… Mag het anders? 

De insteek is vervolgens dat er aan hem iets anders moet. Want de andere 29 uit zijn klas lopen wel in de pas. Natuurlijk kijken we daarnaar met hem. Hoe kun jij jezelf dragen in deze situatie? 

Maar mogen we ook kijken naar de omgeving? En dan wordt het lastig. Want een systeem verander je niet zomaar.

Het is makkelijker als je in de pas loopt. Dan val je niet op. Dan kun je mee in de stroom. Voldoen aan verwachtingen. Maar wat als dat je nou niet past. Gewoon niet. Zelfs als je dat wel zou willen… 

Mag het ook anders?

Door Gaby van Mierle. Zie ook de andere blogs uit ‘Moederschap vanuit je Hart’