Over Senna

Ik was begin 20, studerend, en dan volgt het nieuws: m’n zus is zwanger! Wauw!
Ik ben door het dolle. Eerste kleinkind voor m’n ouders en: Ik. Word. Tante. Dikke pret.

Met 20 weken heeft ze een pretecho (destijds was de 20 weken echo nog geen standaard).
Haar man blijkt plots, in verband met zijn net nieuwe baan, verhinderd, dus of ik mee wil? Of course! Graag zelfs.

Vol plezier en ontspanning rijden we naar het ziekenhuis.
Eenmaal daar is het tijdens de echo plots stil. Er is iets mis. Maar echt mis. De energie in de ruimte veranderd. ‘Onverenigbaar met het leven’ zegt de meneer op emotieloze toon. Alsof hij een telefoonbericht overbrengt.

We worden weggeblazen. Hij zegt iets over ‘het team en bespreken maar weinig kans’…
Ik doe een poging tot een vraag. Stamel iets als: ‘maar wacht even, wij kwamen hier voor een pretecho en nu vertelt u ons dit en hoe en wat en…’

Voor we het weten staan we weer buiten. Rijden we terug. Het is een groot contrast van ons meezingen met de radio op de heenweg, naar radiostilte. Allebei totaal overrompeld, onze hoofden, harten en lijven niet in staat dit te verwerken. ‘Hoe vertel ik dit aan hem?’ zegt ze.

Niet veel later wordt hij geboren, haar eerste zoon, Senna.
Hij is prachtig. Wimpertjes, nageltjes en een nog bijna doorzichtig huidje.
Hij maakt mijn zus moeder, ik zie het als ik haar zie zitten in het ziekenhuisbed met haar kleine baby Senna in haar armen. Dat liefdevolle en intense beeld voor altijd in m’n geheugen gegrift.

Het maakt dat ik met ontzettend veel liefde en respect werk met koppels die dit meemaken. Verlies ervaren. Geboorte geven. Opnieuw zwanger raken met een heel ander beeld van hun leven dan eerder. Zo gevuld met liefde en met diep verdriet. Dat het er allemaal mag zijn. Alle gevoelens en alle kindjes.

M’n zus mocht aan nog twee zonen geboorte geven. Wat een moederkracht.

Vanavond op 15 oktober, 19 uur worden er wereldwijd lichtjes aangestoken voor alle kindjes die zo snel weer gingen én voor hun ouders.

‘A wave of light’

En ik? Ik ervaar het iedere keer opnieuw als een eer om te begeleiden bij verlies in de zwangerschap of zwangerschap na verlies. Als een ode aan Senna ✨ en alle andere kindjes die gemist worden.